Youp van ’t Hek: ‘Ik was zo ziek dat ik dacht: doodgaan is niet zo moeilijk’
INTERVIEWVoor dertig man is het moeilijk oefenen, vólle zalen heeft cabaretier Youp van ’t Hek nodig. Maar ja, corona. Schrijver Thomas Verbogt reisde mee naar de try-outs van de oudejaarsconference, z’n tiende en laatste. Een gesprek over hun vriendschap, weemoed, de troost die Youp biedt, zijn nieuwe voorstelling. ,,Ik eindig in Carré op de dag dat ik 70 word.’’

Thomas Verbogt > 26-12-20, 10:00
Laatste update: 10:28
2
1

Op de achterkant van zijn nieuwste bundeling columns, In corontaine, zien we Youp van ’t Hek met een mondkapje voor. Op dat mondkapje staat Humor?. Volgens mij lachen zijn ogen boven dat mondkapje, waarschijnlijk om dat vraagteken. Alsof hij zichzelf afvraagt: mág humor nog? Komt het door de tijd die zwaarder is dan voorheen? Ja, die zwaarte is overal voelbaar, ook in hoe mensen reageren op grapjes.

Lees ook

Youp: De conference gaat door en op oudejaarsavond zien jullie hoe

Youp van ‘t Hek maakt van Flappie Wappie in Even tot hier en bevestigt dat oudejaarsconference doorgaat
Youp (66): ,,Als ik zeg dat een politicus zich autistisch gedraagt, krijg ik een stuk of honderd brieven; of ik weet wat autisme is? Ik heb Trump ergens psychotisch genoemd. Weer brieven. Kon ik niet zomaar zeggen. Als je iemand snel wilt typeren heb je typerende woorden nodig, alsjeblieft geen omschrijvingen. Hoort bovendien bij humor, overdrijven, vergroten, over een grens heen gaan, ergens zacht tegenaan trappen. Maar iedereen is zo ernstig. Tijdje geleden schreef ik over het Rijksmuseum. De directeur klaagde over de gevolgen van corona. Snap ik! Dan schrijf ik dat hij natuurlijk een of twee doekjes kan verkopen, een Vermeer en een Rembrandt. Dan hoor en lees ik dus mensen die zeker weten dat ik dat meen. Te onbenullig om verontwaardigd over te zijn. Ik denk er wel over na als ik aan een nieuwe voorstelling werk, want ik wil voor een leuke avond zorgen. Wat kun je doen en wat alsjeblieft niet?’’

Youp komt net aanrijden als ik bij hem heb aangebeld. Er loopt een man naar een busje van een loodgietersbedrijf. Youp vraagt of hij weggaat, dan kan hij zijn auto daar neerzetten, vlak voor het huis. Par­keren is een klus in de binnenstad van Amsterdam. Weer zie ik wat ik zo vaak zie: er ontstaat meteen een zeer vrolijk gesprek, ook een andere loodgieter komt erbij, gesprek wordt nog vrolijker. Youp is van iedereen, waarschijnlijk omdat hij bij iedereen hoort. Hij heeft nooit last van zijn bekendheid. Nog nooit maakte ik het mee dat hij het vervelend vond aangesproken te worden. Op de foto? Geen punt. Ook dat is het leven dat hij wil, zo vaak mogelijk uitbundig.
— Lees op www.ad.nl/show/youp-van-t-hek-ik-was-zo-ziek-dat-ik-dacht-doodgaan-is-niet-zo-moeilijk~a1ac26a9/

Advertisement